ΟΜΟΛΙΟ
ΟΜΟΛΙΟ
Στις 7-8/9 στο Ομόλιο γιορτάζονται τα Γενέθλια της Θεοτόκου με εκκλησιασμό και γλέντι στην πλατεία. Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα στη θέση «Παναγία Μπέη» (2χλμ. προς το Στόμιο) τελείται λειτουργία και ακολουθεί η περιφορά της εικόνας της Θεοτόκου. Στο ίδιο μέρος την Πρωτομαγιά οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στο άλσος, που διαμόρφωσε ο Μορφωτικός Σύλλογος, και γιορτάζουν με τραγούδια, φαγοπότι και γλέντι. Εκείνη τη μέρα ο Σύλλογος επιχειρεί να αυξήσει το ρεκόρ του μακρύτερου λουκάνικου. Κατά τη διάρκεια των Απόκρεω πραγματοποιούνται τριήμερες εκδηλώσεις στην κεντρική πλατεία με παρέλαση αρμάτων, ορχήστρα, φωτιές, διανομή μπομπότας και φασολάδας. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν η αναπαράσταση παραδοσιακού γάμου από τα μέλη του Μορφωτικού Συλλόγου, το κάψιμο του Καρνάβαλου και το γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου πραγματοποιείται στο Ομόλιο η γνωστή γιορτή του καλαμποκιού, με τετραήμερα πολιτιστικά δρώμενα, αθλητικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, χορευτικά συγκροτήματα και λαϊκό γλέντι. Οι παρευρισκόμενοι μπορούν να απολαύσουν δωρεάν ψητό καλαμπόκι, παραδοσιακή μπομπότα και ποπ-κορν.
Ο Μορφωτικός-Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ομολίου φροντίζει για την έκδοση εφημερίδας «Η ωραία Ομόλη» και δραστηριοποιείται σχετικά με τη συντήρηση των ηθών και των εθίμων. Πανηγύρια πραγματοποιούνται στις 21/5 των Αγ.Κων/νου και Ελένης, και στις 9/11 του Αγ.Νεκτάριου, στον Παλαιόπυργο με λειτουργία και γλέντι στη συνέχεια. Κι εδώ η τοπική κουζίνα, που καθορίζεται, όπως είναι φυσικό, από τα το- πικά προϊόντα της περιοχής, παρουσιάζει μια μεγάλη ποικιλία εδεσμάτων όπως το μικρό δείγμα που μας παρουσιάζει ο Αγροτουριστικός Συνεταιρι- σμός Γυναικών Γόννων «Οι Αντιγονίδες» (Τηλ. 24950 - 31700) και ο Συνε- ταιρισμός Γυναικών Αιγάνης «Ολύμπιες Δημιουργίες» (Τηλ. 24950 - 95415, 6975 - 909147) Ομόλιο
Το Ομόλιο (Τοπική Κοινότητα Ομολίου - Δημοτική Ενότητα ΕΥΡΥΜΕΝΩΝ), ανήκει στον δήμο ΑΓΙΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΛΑΡΙΣΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Η επίσημη ονομασία είναι “το Ομόλιον”. Έδρα του δήμου είναι η Αγιά και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας. Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Ομόλιο ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Ομολίου, του πρώην Δήμου ΕΥΡΥΜΕΝΩΝ του Νομού ΛΑΡΙΣΗΣ. Το Ομόλιο έχει υψόμετρο 12 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,8930375707 και γεωγραφικό μήκος 22,6392137849. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στο Ομόλιο θα βρείτε εδώ. Γενικές πληροφορίες για το Ομόλιο Απόκρυψη Διοικητική διαίρεσηΜεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑΑποκεντρωμένη Διοίκηση: Θεσσαλίας - Στερεάς ΕλλάδαςΠεριφέρεια: ΘεσσαλίαςΠεριφερειακή Ενότητα: ΛΑΡΙΣΑΣΔήμος: ΑΓΙΑΣΔημοτική Ενότητα: ΕΥΡΥΜΕΝΩΝΤοπ. ή Δημ. Κοινότητα: Τοπική Κοινότητα ΟμολίουΈδρα Δήμου: ΑγιάΚωδικός Οικισμού: 2202020301Απόκρυψη Καποδιστριακός ΔήμοςΠρώην Δήμος ή Κοινότητα: ΕΥΡΥΜΕΝΩΝΠαλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: Ομολίου Απόκρυψη Γεωγραφικά στοιχείαΕπίσημη Ονομασία: το ΟμόλιονΥψόμετρο: 12Γεωγραφικό Μήκος: 22.6392137849Γεωγραφικό Πλάτος : 39.8930375707Γεωγ. Διαμέρισμα: ΘεσσαλίαΝομός: ΛΑΡΙΣΗΣ Το Ομόλιο βρίσκεται ΒΑ του Νομού Λάρισας στους πρόποδες του Κισσάβου, απέχει μόλις 40 χλμ. απο την Λάρισα και γειτονεύει με δύο μαγευτικές περιοχές, την Κοιλάδα των Τεμπών και το Δέλτα του Πηνειού. Πατρίδα του Εύμολου, τόπος συνάντησης της Αμφικτιονίας του Απόλλωνα και μοναδική δίοδος ανάμεσα στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, κατα την αρχαιότητα έχει να διηγηθεί μια σημαντική ιστορία περισσότερων των 3.000 χρόνων.
Ώς Ομόλη, γνώρισε μεγάλη ακμή τον 4ο π.Χ. αιώνα και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της εποχής. Εδώ συναντιόταν οι αντιπροσωπείες των Μάγνητων, των Περραιβών και των Φθιωτών (που αποτελούσαν την Αμφικτιονία του Απόλλωνα ή των Τεμπών), εδώ έγιναν οι σημαντικότερες συμφωνίες μεταξύ των Πελασγών, των Μαγνητών, των Μακεδόνων και των Περραιβών, εδώ συνομίλησαν το 172 π.Χ. ο βασιλιάς της Μακεδονίας Περσέας με το ρωμαίο Κόιντο Μάρκιο Φίλλιπο.Η έντονη παρουσία της Αρχαίας Ομόλης, υποδηλώνεται ακόμη απο τη λειτουργία του νομισματοκοπείου της, που ήταν απο τα σπουδαιότερα της κεντρικής Ελλάδας και η ύπαρξη του οποίου, σύμφωνα με ευρύματα φτάνει ώς τον 3ο π.Χ. αιώνα. Έτσι δεν είναι τυχαίο που αρκετοί συγγραφείς, όπως ο Στράβωνας, ο Παυσανίας και ο Απολλώνιος, χαρακτηρίζουν στα γραπτά τους με το όνομά της Ομόλης ολόκληρο το βόρειο τμήμα της Όσσας. Τα ερείπια της αρχαίας Ομόλης, που σώζεται ακόμη και σήμερα - κοντά στο χωριό, όπου και το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία - παρουσιάζουν σημαντικό ενδιαφέρον, ενώ τα ευρήματα απο ανασκαφές που έγιναν, φιλοξενούνται σήμερα στο Μουσείο του Βόλου και σε άλλα μουσεία της Ελλάδας. Ιστορικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης και το πέτρινο γεφύρι του Ομολίου, στη θέση Περαταριά - που γεφύρωνε τον Πηνειό με 13 τόξα σε μήκος 200 μ. και αναστηλώθηκε απο τον Οσμάν Πασά το 1730. Στη γή του Ομολίου αναπαύεται και ο πρωτεργάτης του αγροτικού κινήματος Μαρίνος Αντύπας. Απο τους πρώτους ηγέτες της σοσιαλιστικής ιδέας στην Ελλάδα, ο Αντύπας δολοφονήθηκε το 1907 στον Πυργετό, στη διάρκεια του αγώνα του για απαλλοτρίωση των τσιφλικιών στη Θεσσαλία. Ο Δήμος Ευρυμενών, στο απέριττο μνημείο που έχει στηθεί στο Ομόλιο, πραγματοποιεί κάθε χρόνο εκδηλώσεις στη μνήμη του μεγάλου αγωνιστή. Στις 7-8/9 στο Ομόλιο γιορτάζονται τα Γενέθλια της Θεοτόκου με εκκλησιασμό και γλέντι στην πλατεία. Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα στη θέση «Παναγία Μπέη» (2χλμ. προς το Στόμιο) τελείται λειτουργία και ακολουθεί η περιφορά της εικόνας της Θεοτόκου. Στο ίδιο μέρος την Πρωτομαγιά οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στο άλσος, που διαμόρφωσε ο Μορφωτικός Σύλλογος, και γιορτάζουν με τραγούδια, φαγοπότι και γλέντι. Εκείνη τη μέρα ο Σύλλογος επιχειρεί να αυξήσει το ρεκόρ του μακρύτερου λουκάνικου. Κατά τη διάρκεια των Απόκρεω πραγματοποιούνται τριήμερες εκδηλώσεις στην κεντρική πλατεία με παρέλαση αρμάτων, ορχήστρα, φωτιές, διανομή μπομπότας και φασολάδας. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν η αναπαράσταση παραδοσιακού γάμου από τα μέλη του Μορφωτικού Συλλόγου, το κάψιμο του Καρνάβαλου και το γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου πραγματοποιείται στο Ομόλιο η γνωστή γιορτή του καλαμποκιού, με τετραήμερα πολιτιστικά δρώμενα, αθλητικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, χορευτικά συγκροτήματα και λαϊκό γλέντι. Οι παρευρισκόμενοι μπορούν να απολαύσουν δωρεάν ψητό καλαμπόκι, παραδοσιακή μπομπότα και ποπ-κορν. Ο Μορφωτικός-Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ομολίου φροντίζει για την έκδοση εφημερίδας «Η ωραία Ομόλη» και δραστηριοποιείται σχετικά με τη συντήρηση των ηθών και των εθίμων. Πανηγύρια πραγματοποιούνται στις 21/5 των Αγ.Κων/νου και Ελένης, και στις 9/11 του Αγ.Νεκτάριου, στον Παλαιόπυργο με λειτουργία και γλέντι στη συνέχεια. Κι εδώ η τοπική κουζίνα, που καθορίζεται, όπως είναι φυσικό, από τα το- πικά προϊόντα της περιοχής, παρουσιάζει μια μεγάλη ποικιλία εδεσμάτων όπως το μικρό δείγμα που μας παρουσιάζει ο Αγροτουριστικός Συνεταιρι- σμός Γυναικών Γόννων «Οι Αντιγονίδες» (Τηλ. 24950 - 31700) και ο Συνε- ταιρισμός Γυναικών Αιγάνης «Ολύμπιες Δημιουργίες» (Τηλ. 24950 - 95415, 6975 - 909147) Σήμερα το χωριό Ομόλιο, ανήκει στον Δήμο Αγιάς, απέχει 40 χλμ. από τη Λάρισα και ο πληθυσμός το καλοκαίρι μπορεί να φτάνει και τα 1000 άτομα, αποκτώντας παραθεριστικό χαρακτήρα. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και δημόσιοι υπάλληλοι. Την περιοχή διαρρέει ο Πηνειός ποταμός, σχηματίζοντας πλούσιο βιότοπο για άγρια πουλιά, πάπιες, χήνες και ψαροφάγους. Εδώ υπάρχει το πέτρινο γεφύρι του «Λασποχωρίου», που συνέδεε τη Β. με τη Ν. Ελλάδα και από το οποίο σώζεται το κύριο τόξο. Λίγα μέτρα πριν τη διασταύρωση για το Ομόλιο, στα Τέμπη, βρίσκονται οι πηγές της Δάφνης και της Αφροδίτης. Αρκετά σπήλαια στο γύρω τοπίο δίνουν τη δική τους άγρια ομορφιά. Δύο από αυτά είναι γνωστά ως, «του Ντάνα» και «Μπαρότρυπα». Το πρώτο βάθους πάνω από 50 μ. έχει σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Λίγο έξω από το Ομόλιο υπάρχει το φαράγγι (Μέγας Λάκκος) όπου πέρασε ο Μέγας Αλέξανδρος με το στρατό του. Τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου πραγματοποιείται στο Ομόλιο η γνωστή γιορτή του Καλαμποκιού, με τετραήμερα πολιτιστικά δρώμενα, αθλητικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, χορευτικά συγκροτήματα και λαϊκό γλέντι. Οι παρευρισκόμενοι μπορούν να απολαύσουν δωρεάν ψητό καλαμπόκι, παραδοσιακή μπομπότα και ποπ κορν. Η μεγαλύτερη Πανήγυρις του Αγίου Αθανασίου στο Ομόλιο. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος ευλόγησε τους μαθήτες και της μαθήτριες του σχολείου, χειροθέτησε Οικονόμο τον ποληό εφημέριο του χωριού, π. Δημήτριο Παχή, παρουσία του ιερού κλήρου, τών Βουλευτών κ Μαξίμου Χαρακόπουλου και κ. Βάσως Αλεξανδρίδου, του Δημάρχου του Ομολίου και ολοκλήρου του χριστεπωνύμου πληρώματος. |
Ο καιρός σε Ομόλιο 14 ημέρες πρόβλεψηςΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΕΔΩ
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΕΔΩ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΕΔΩ ΠΕΤΡΙΝΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΕΔΩ ΒΡΥΣΕΣ ΕΔΩ ΜΟΥΣΕΙΑ ΕΔΩ ΠΑΝΙΔΑ ΕΔΩ ΧΛΩΡΙΔΑ ΕΔΩ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΑ ΕΔΩ ΛΑΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΟΥ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩΣτον τάφο του Δόλοπα
Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας τις εκδηλώσεις
που θα πραγματοποιηθούν στη μνήμη του ΜΑΡΙΝΟΥ ΑΝΤΥΠΑ Την Κυριακή 10 Απριλίου 72.05 Καταφύγιο Άγριας Ζωής Δέλτα Πηνειού Περιοχή: Κοινότητας Στομίου
Έκταση: 3.700 στρ. Δασαρχείο: Λάρισας Όρια: Γέφυρα Αληαγά, ρέμα, θ. Κομμένο, Ποτάμι (παλιά κοίτη), θ. Καράβι, ποτάμι - μεσαίο ρέμα, θάλασσα, παραλία, Φάρος, δρόμος, Στόμιο, δρ. Στομίου - Λάρισας, ρ. Αλήαγα. 72.16 Ελεγχόμενη Κυνηγετική Περιοχή Όσσα Περιοχή: Δήμου Αγιάς, Κοινοτήτων Ανατολής, Συκουρίου, Αμπελακίων, Ομολίου, Στομίου, Καρίτσας, Μελιβοίας, Μεγαλόβρυσσου, Μεταξοχωρίου, Σπηλιάς.
Έκταση: 263.000 στρ. Δασαρχείο: Λάρισας Όρια: Υψοδείκτης 1005-θ. Βασιλίτσα Αμπελακίων, Υψοδείκτης 820-ράχη Βαγιώνη, υψοδείκτης 841-ράχη Λαγουδάρι, Μέγας Λάκος, Εθνικός δρόμος, Γέφυρα Ραψάνης, δρ. επαρχιακός Ομολίου, Μέγας Λάκος, θ. Στενό, όρια συνιδιόκτητου δάσους, υψοδείκτης 723, ρ. Κοντόβραχος, κατέρχεται ρέμα, δρόμος Ομολίου - Στομίου, Στόμιο, δρόμος Στομίου - Καρίτσας, θ. Καψάλη, δρ. Κάσσιος - Ελαφόπετρα, Αγ. Τριάδα, Βρύση Καραούλι, δρ. Καρίτσας - Κόκκινο Νερό, θάλασσα, ρ. Γκούρας, όρια δάσους Καρίτσας. δρ. δασικός Μελιβοίας - Παπάνθημον - Καρίτσας, ρ. Ξηρόλακκος, δρ. δασικός Μελιβοίας - Αγιάς, δρ. αγροτικός Μεγαλόβρυσσου, όρια Μεγαλόβρυσσου - Ανατολής - Μεταξοχωρίου, νότιο όριο κοινότητας Ανατολής, νοτιοδυτικά, ύψωμα 1158, νοτιοανατολικά - όρια Σπηλιάς, ύψωμα 942, Φρύδι αντερείσματος - κοίτη ρέματος Πουρναρίου, ύψωμα 854, ευθεία βορειοανατολικά, ρέμα - λιβάδια Πουρναρίου, φρύδι αντερείσματος, ύψωμα 864 - ράχη Λάκκωμα, τριγωνομετρικό 918, 1005 (Βασιλίτσα). |
ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΤΟΥ ΟΜΟΛΙΟΥ Ένας μοναδικός θησαυρός Τετάρτη, 18 Απριλίου 2012, 23:26 Του Γιώργου Ζιαζιά Η Θεσσαλία είναι μια περιοχή που μέσα στις χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της μας δίνει σημαντικές αρχαιολογικές αποκαλύψεις από τη νεολιθική ακόμη εποχή και είχε πάντοτε σημαντική θέση στην ιστορία της τέχνης και του πολιτισμού. Μια σημαντική αποκάλυψη ήταν και η τυχαία ανεύρεση αρχαίων χρυσών κοσμημάτων μέσα σ’ έναν τάφο, το 1961 στην περιοχή του Ομολίου, αριστουργηματικά δείγματα της χρυσοχοΐας των αρχαίων Ελλήνων. Ένα περιδέραιο, μια χρυσή πολλαπλή αλυσίδα, δύο βαρύτατα σκουλαρίκια μοναδικής τέχνης και μετάλλια με ανάγλυφη προτομή της προμάχου Αθηνάς. Το Ομόλιο ήταν μία από τις σημαντικότερες πόλεις της θεσσαλικής Μαγνησίας, η οποία εκτείνονταν από το Τρίκερι μέχρι την Κοιλάδα των Τεμπών. Τα ερείπια του Ομολίου ήταν γνωστά από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν τα επισκέφθηκαν πολλοί αρχαιολόγοι και δημοσιεύτηκαν επιγραφές. Πρώτες όμως συστηματικές ανασκαφές έκανε ο Απ. Αρβανιτόπουλος το 1910 και 1911. Μάλιστα μέσα στο κατεστραμμένο τείχος που περιέβαλε την Ακρόπολη του Ομολίου βρέθηκε και ένα τεράστιο πόδι μήκους 10,95 μέτρων κολοσσιαίου πήλινου αγάλματος, στα χρόνια μας δε ανασκαφές στο Ομόλιο ενήργησε ο έφορος αρχαιοτήτων Λαρίσης Δ. Θεοχάρης. Από την πλευρά της ιστορίας το Ομόλιο δεν αναφέρεται στον κατάλογο των πλοίων της Ιλιάδος. Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι ήταν η βορειότερη πόλη της Μαγνησίας και ότι ήταν κτισμένο σε χαμηλό ύψος της Όσσας, στη δεξιά όχθη του Πηνειού, που βγαίνει από τα στενά των όμορφων Τεμπών, στενά τα οποία θαύμασε ακόμα και ο Ξέρξης, όταν το 480 από το Δίον κατέβαινε προς Αθήνα. Ως δικηγόρος των εργατών - ευρετών των παραπάνω θησαυρών, καίτοι πέρασαν 50 χρόνια, θυμάμαι τα εξής: Τέσσερις γνωστοί μου, κάτοικοι Ομολίου, εργάτες ασχολούμενοι με την εκσκαφή χωμάτων προς χρήσιν της ασβεστοκαμίνου της κειμένης έξωθι του Ομολίου, ανέσυραν με τις τσάπες τους χρυσά αντικείμενα περί τα 25 τεμάχια ως και ένα αγγείο, τα οποία συγκέντρωσαν σε ένα μαντήλι και το απόγευμα μόλις τελείωσε η εργασία τους, τα παρέδωσαν προς φύλαξη σε δύο γυναίκες αδελφές, που εργαζόταν κι αυτές στην ασβεσταριά, όχι όμως στο σκάψιμο και το πρωί της επομένης θα αποφάσιζαν τι θα κάνουν. Ένας όμως από τους εργάτες αργά το απόγευμα ήλθε στο γραφείο μου για να τον συμβουλεύσω τι έπρεπε να κάνουν και αν μπορούσαν να τα πουλήσουν. Όταν όμως τους είπα ότι αυτό είναι ποινικό αδίκημα, μου ζήτησε να πάω και εγώ το πρωί στο Ομόλιο και να τα παραδώσουμε. Το πρωί όμως που πήγα, έμαθα ότι ο πατέρας των δύο κοριτσιών, με σκοπό να εμφανίσει τις κόρες του ως ευρέτριες του θησαυρού, είχε παραδώσει τα χρυσά στον αστυνομικό σταθμάρχη Στομίου, τον οποίο επισκέφθηκα και όταν του εξήγησαν πώς είχαν τα πράγματα, συμφώνησε μαζί μου ότι ευρέτες ήταν οι τέσσερις εργάτες, οι οποίοι κατόπιν ενεργειών μου εισέπραξαν ως αποζημίωση, τον Σεπτέμβριο του 1961, 18.000 δραχμές, καλό ποσό για την εποχή εκείνη. Τα χρυσά του Ομολίου φαντάζομαι ότι θα εκτεθούν στο νέο μας μουσείο και θα τα θαυμάσουν οι επισκέπτες.
Πλατεια Ομολιου.Αγιος Αθανασιος
Η Μαγνησία
Η Μαγνησία της Αρχαιότητας περιελάμβανε όλη την ανατολική παράκτια ζώνη του Αιγαίου από τις εκβολές του Πηνειού ως το σημερινό Τρίκερι. Δυτικά όρια αυτής της ζώνης ήταν η νοητή γραμμή που σχηματίζεται από τη λίμνη Νεσσωνίδα, τη λίμνη Βοιβηίδα, τους λόφους του Σέσκλου (Πιλάφ τεπέ) και τον Παγασητικό, λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα από την Ιωλκό. Κυριότερες πόλεις του Νότου ήταν οι εξής: προς την πλευρά του Αιγαίου η Ολιζών, οι Αφέται, που ονομάστηκαν έτσι διότι πιστεύεται ότι από εκεί ξεκίνησαν οι Αργοναύτες την εκστρατεία τους, η Θαυμακία και προς τον Παγασητικό η Κορόπη, οι Κορακαί, η Μεθώνη, το Ορμίνιο, η Ιωλκός, που ήταν η κυρίαρχη πόλη της Μαγνησίας. Μερικοί εντάσσουν στις μαγνησιακές πόλεις και την μακεδονική Δημητριάδα. Το βορειότερο όρος της αρχαίας Μαγνησίας ήταν η Όσσα {(= παρατηρητήριο) που προέρχεται από το ρήμα «όσσομαι» = βλέπω, προβλέπω, προφητεύω} που οι πρόποδές του ξεκινούν από το Αιγαίο και τα Τέμπη και καταλήγουν εσωτερικά στις όχθες των δυο λιμνών της θεσσαλικής πεδιάδας. Γύρω από την Όσσα ήταν κτισμένες οι πόλεις : Ομόλιον (βόρεια), Ευρυμεναί, Μύραι, Ριζούς και Μελίβοια στην ανατολική πλαγιά και η Άμυρος , στις όχθες του Άμυρου ποταμού, δυτικά. Το Ομόλιον ήταν κτισμένο στους βόρειους πρόποδες της Όσσας χωρίς να είναι πολύ κοντά στη θάλασσα.
Κοντινότερες εξωμαγνησιακές πόλεις σ’ αυτήν ήταν οι Γόννοι της Περραιβίας και το Ηράκλειον (Πλαταμώνας) με τη Φίλα της Μακεδονίας. Η ακρόπολη της πόλης ήταν κτισμένη αρκετά ψηλά (233 μ.) και κοντά στον Ι. Ναό (εξωκλήσι) του Προφ. Ηλία του σημερινού χωριού Ομόλιο. Εκεί βρέθηκαν τα θεμέλια ενός ναού και θραύσματα μελανόμορφων αγγείων του 5ου και 4ου αιώνων π.Χ. καθώς και η βάση του ποδιού ενός τεράστιου αγάλματος (5 μ.) που πιθανολογείται ότι παρίστανε το Δία. Από την ακρόπολη, έως τα ριζά του βουνού, πολύ κοντά στο σημερινό χωριό, κατέβαινε ζεύγος τειχών στις άκρες των δύο ρεμάτων της περιοχής.
Το Ομόλιον ήταν σημαντική Μαγνησιακή πόλη, η σπουδαιότερη εκτός του Παγασητικού, η οποία μάλιστα έστειλε στην Αμφικτυονία των Δελφών πέντε φορές αντιπροσώπους (Ιερομνήμονες) από τους δύο συνολικά που έστελναν οι Μάγνητες. Το Ομόλιον έκοβε νομίσματα μέχρι και τον 3ο π.Χ. αιώνα.
Όταν το 167 π.Χ. διαλύθηκε η συμμαχία Μακεδόνων-Μαγνητών το Ομόλιον προσκολλήθηκε στη Θεσσαλία (Στέλιν) με την οποία είχε ανετότερη συγκοινωνία. Από την Ομόλη έχουμε πολλά ευρήματα, μερικά από τα οποία εικονίζονται στην παρούσα εργασία.
Η άλλη γνωστή πόλη της περιοχής ήταν οι Ευρυμεναί, που σύμφωνα με το Στράβωνα βρισκόταν κοντά στο Ομόλιο και κατά τον Απολλώνιο το Ρόδιο ήταν κτισμένη κοντά στη θάλασσα και έκοβε δικό της νόμισμα. Οι περισσότεροι ερευνητές πιστεύουν ότι η θέση της πόλης ήταν στο Κόκκινο Νερό. Επόμενη πόλη ήταν η Ριζούς. Αυτή βρισκόταν πιθανότατα στην παράλια ζώνη κάπου μεταξύ της Παλιουριάς και της Κουτσουπιάς. Σπουδαιότατη πόλη ήταν η Μελίβοια, η πατρίδα του μυθικού ήρωα της τρωικής εκστρατείας Φιλοκτήτη. Έκοβε δικό της νόμισμα και ήταν αντίπαλος πόλη με τις Φερές την εποχή του τυράννου Αλεξάνδρου. Η κατοίκηση της πόλης σταματά το 186 π.Χ., έτος καταστροφής της από τους Ρωμαίους. Η πόλη έχει μείνει γνωστή στην ιστορία για την παραγωγή της πορφύρας και η ακριβής θέση της ήταν κάπου μεταξύ του Πολυδενδρίου και του Αγιόκαμπου. Κατά τη Βυζαντινή Εποχή (ίσως) οι κάτοικοι της Μελίβοιας ίδρυσαν τη Σκήτη, που είχε πιθανώς αρχικά την ονομασία Κενταυρόπολη. Νοτιότερα αυτών των πόλεων και κοντά στο σημερινό σύνορο των νομών Μαγνησίας και Λάρισας βρίσκονταν κατά σειρά η πόλη Κασθαναία, και τα πολίσματα Ιπνοί, Σηπιάς στα ομώνυμα ακρωτήρια αντιστοίχως.
Ως ερείπια της Κασθαναίας (τόπος με καστανιές), πιθανολογούνται τα ευρήματα στα ΒΑ του Κεραμιδίου σε βραχώδη περιοχή δίπλα στη θάλασσα. Ο Λυκόφρων (907) την αποκαλεί «απροίκιστη», χωρίς λιμάνι και καλλιεργήσιμη γη. Οι Ιπνοί βρίσκονταν στην παραλία του Βένετου, λίγο νοτιότερα της Κασθαναίας ενώ η ακτή της Σηπιάδας πρέπει να ήταν αυτή κάτω από το Πουρί του Πηλίου. Εκεί ήταν η Σηπιάς, όπου καταστράφηκε ένας μεγάλος αριθμός πλοίων του Ξέρξη, η οποία αργότερα ενσωματώθηκε στην επικράτεια της Δημητριάδας. Η περιοχή της Μαγνησίας είχε πολλά σπήλαια, πολύ γνωστά μάλιστα απ’ αυτά ήταν αυτό της Πλάκας στην Όσσα, κοντά στο χωριό Σπηλιά σε υψόμετρο 1100 μ. Το σπήλαιο αυτό, στολισμένο με σταλακτίτες, ήταν αφιερωμένο στις Νύμφες. Εκεί βρέθηκαν μαρμάρινες στήλες και πήλινα αφιερώματα. Στο Πήλιο βρέθηκε το Χειρώνιον άντρον (σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα), όπου, κατά τη μυθολογία, κατοικούσε ο Κένταυρος Χείρων (Χείρων< χειρ= χέρι, αυτός με το θαυματουργό χέρι)
Η Μαγνησία της Αρχαιότητας περιελάμβανε όλη την ανατολική παράκτια ζώνη του Αιγαίου από τις εκβολές του Πηνειού ως το σημερινό Τρίκερι. Δυτικά όρια αυτής της ζώνης ήταν η νοητή γραμμή που σχηματίζεται από τη λίμνη Νεσσωνίδα, τη λίμνη Βοιβηίδα, τους λόφους του Σέσκλου (Πιλάφ τεπέ) και τον Παγασητικό, λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα από την Ιωλκό. Κυριότερες πόλεις του Νότου ήταν οι εξής: προς την πλευρά του Αιγαίου η Ολιζών, οι Αφέται, που ονομάστηκαν έτσι διότι πιστεύεται ότι από εκεί ξεκίνησαν οι Αργοναύτες την εκστρατεία τους, η Θαυμακία και προς τον Παγασητικό η Κορόπη, οι Κορακαί, η Μεθώνη, το Ορμίνιο, η Ιωλκός, που ήταν η κυρίαρχη πόλη της Μαγνησίας. Μερικοί εντάσσουν στις μαγνησιακές πόλεις και την μακεδονική Δημητριάδα. Το βορειότερο όρος της αρχαίας Μαγνησίας ήταν η Όσσα {(= παρατηρητήριο) που προέρχεται από το ρήμα «όσσομαι» = βλέπω, προβλέπω, προφητεύω} που οι πρόποδές του ξεκινούν από το Αιγαίο και τα Τέμπη και καταλήγουν εσωτερικά στις όχθες των δυο λιμνών της θεσσαλικής πεδιάδας. Γύρω από την Όσσα ήταν κτισμένες οι πόλεις : Ομόλιον (βόρεια), Ευρυμεναί, Μύραι, Ριζούς και Μελίβοια στην ανατολική πλαγιά και η Άμυρος , στις όχθες του Άμυρου ποταμού, δυτικά. Το Ομόλιον ήταν κτισμένο στους βόρειους πρόποδες της Όσσας χωρίς να είναι πολύ κοντά στη θάλασσα.
Κοντινότερες εξωμαγνησιακές πόλεις σ’ αυτήν ήταν οι Γόννοι της Περραιβίας και το Ηράκλειον (Πλαταμώνας) με τη Φίλα της Μακεδονίας. Η ακρόπολη της πόλης ήταν κτισμένη αρκετά ψηλά (233 μ.) και κοντά στον Ι. Ναό (εξωκλήσι) του Προφ. Ηλία του σημερινού χωριού Ομόλιο. Εκεί βρέθηκαν τα θεμέλια ενός ναού και θραύσματα μελανόμορφων αγγείων του 5ου και 4ου αιώνων π.Χ. καθώς και η βάση του ποδιού ενός τεράστιου αγάλματος (5 μ.) που πιθανολογείται ότι παρίστανε το Δία. Από την ακρόπολη, έως τα ριζά του βουνού, πολύ κοντά στο σημερινό χωριό, κατέβαινε ζεύγος τειχών στις άκρες των δύο ρεμάτων της περιοχής.
Το Ομόλιον ήταν σημαντική Μαγνησιακή πόλη, η σπουδαιότερη εκτός του Παγασητικού, η οποία μάλιστα έστειλε στην Αμφικτυονία των Δελφών πέντε φορές αντιπροσώπους (Ιερομνήμονες) από τους δύο συνολικά που έστελναν οι Μάγνητες. Το Ομόλιον έκοβε νομίσματα μέχρι και τον 3ο π.Χ. αιώνα.
Όταν το 167 π.Χ. διαλύθηκε η συμμαχία Μακεδόνων-Μαγνητών το Ομόλιον προσκολλήθηκε στη Θεσσαλία (Στέλιν) με την οποία είχε ανετότερη συγκοινωνία. Από την Ομόλη έχουμε πολλά ευρήματα, μερικά από τα οποία εικονίζονται στην παρούσα εργασία.
Η άλλη γνωστή πόλη της περιοχής ήταν οι Ευρυμεναί, που σύμφωνα με το Στράβωνα βρισκόταν κοντά στο Ομόλιο και κατά τον Απολλώνιο το Ρόδιο ήταν κτισμένη κοντά στη θάλασσα και έκοβε δικό της νόμισμα. Οι περισσότεροι ερευνητές πιστεύουν ότι η θέση της πόλης ήταν στο Κόκκινο Νερό. Επόμενη πόλη ήταν η Ριζούς. Αυτή βρισκόταν πιθανότατα στην παράλια ζώνη κάπου μεταξύ της Παλιουριάς και της Κουτσουπιάς. Σπουδαιότατη πόλη ήταν η Μελίβοια, η πατρίδα του μυθικού ήρωα της τρωικής εκστρατείας Φιλοκτήτη. Έκοβε δικό της νόμισμα και ήταν αντίπαλος πόλη με τις Φερές την εποχή του τυράννου Αλεξάνδρου. Η κατοίκηση της πόλης σταματά το 186 π.Χ., έτος καταστροφής της από τους Ρωμαίους. Η πόλη έχει μείνει γνωστή στην ιστορία για την παραγωγή της πορφύρας και η ακριβής θέση της ήταν κάπου μεταξύ του Πολυδενδρίου και του Αγιόκαμπου. Κατά τη Βυζαντινή Εποχή (ίσως) οι κάτοικοι της Μελίβοιας ίδρυσαν τη Σκήτη, που είχε πιθανώς αρχικά την ονομασία Κενταυρόπολη. Νοτιότερα αυτών των πόλεων και κοντά στο σημερινό σύνορο των νομών Μαγνησίας και Λάρισας βρίσκονταν κατά σειρά η πόλη Κασθαναία, και τα πολίσματα Ιπνοί, Σηπιάς στα ομώνυμα ακρωτήρια αντιστοίχως.
Ως ερείπια της Κασθαναίας (τόπος με καστανιές), πιθανολογούνται τα ευρήματα στα ΒΑ του Κεραμιδίου σε βραχώδη περιοχή δίπλα στη θάλασσα. Ο Λυκόφρων (907) την αποκαλεί «απροίκιστη», χωρίς λιμάνι και καλλιεργήσιμη γη. Οι Ιπνοί βρίσκονταν στην παραλία του Βένετου, λίγο νοτιότερα της Κασθαναίας ενώ η ακτή της Σηπιάδας πρέπει να ήταν αυτή κάτω από το Πουρί του Πηλίου. Εκεί ήταν η Σηπιάς, όπου καταστράφηκε ένας μεγάλος αριθμός πλοίων του Ξέρξη, η οποία αργότερα ενσωματώθηκε στην επικράτεια της Δημητριάδας. Η περιοχή της Μαγνησίας είχε πολλά σπήλαια, πολύ γνωστά μάλιστα απ’ αυτά ήταν αυτό της Πλάκας στην Όσσα, κοντά στο χωριό Σπηλιά σε υψόμετρο 1100 μ. Το σπήλαιο αυτό, στολισμένο με σταλακτίτες, ήταν αφιερωμένο στις Νύμφες. Εκεί βρέθηκαν μαρμάρινες στήλες και πήλινα αφιερώματα. Στο Πήλιο βρέθηκε το Χειρώνιον άντρον (σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα), όπου, κατά τη μυθολογία, κατοικούσε ο Κένταυρος Χείρων (Χείρων< χειρ= χέρι, αυτός με το θαυματουργό χέρι)
Έκαναν αγιασμό και… έκλεισαν το σχολείο! Σάββατο, 15 Σεπτέμβριος 2012 08:15 διαχειριστής
Στη συγχώνευση οκτώ σχολείων της χώρας, δύο εκ των οποίων αφορούν στον ν. Λάρισας, προχώρησε αιφνιδιαστικά ο υφυπουργός Παιδείας Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, αναστατώνοντας εκπαιδευτικούς, γονείς και παιδιά.
Η απόφαση του υφυπουργού Παιδείας, αν και έχει ημερομηνία υπογραφής 4 Σεπτεμβρίου, έγινε γνωστή χθες όταν η σχολική χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει την περασμένη Τρίτη ενώ δηλαδή στο σχολείο έχουν τοποθετηθεί εκπαιδευτικοί, έγινε διανομή βιβλίων, κατανομή τάξεων και όλα όσα προβλέπονται για να ξεκινήσουν ομαλά τα μαθήματα.
Με την απόφαση του κ. Παπαθεοδώρου (με ΑΔΑ Β4ΘΕ9 – ΞΥ4) κλείνει άμεσα το Δημοτικό Σχολείο Ομολίου καθώς αφορά στο τρέχον σχολικό έτος ενώ προβλέπει τη συγχώνευση του 3θέσιου Δημοτικού Σχολείου Ομολίου με το 2θέσιο Δημοτικό Σχολείο Στομίου και τη δημιουργία ενός 4θέσιου Δημοτικού Σχολείου με έδρα το Στόμιο.
Εξέλιξη που προκαλεί τις αντιδράσεις γονέων και μαθητών του Ομολίου οι οποίοι, τονίζουν, μεταξύ άλλων, πως κλείνουν το σχολείο τους που έχει περισσότερα παιδιά (38) και τα οποία θα υποχρεωθούν να μετακινηθούν σε ένα Δημοτικό Σχολείο (του Στομίου) που αριθμεί 21 παιδιά.
Αν η απόφαση εκδόθηκε εν αγνοία των τοπικών υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας τότε προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα για τον σχεδιασμό του υπουργείου Παιδείας (τοποθετήσεις εκπαιδευτικών, μετα- φορά μαθητών κ.λπ.) με δεδομένο ότι ξεκίνησε η σχολική χρονιά. Αν έγινε εν γνώσει των τοπικών υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας τότε επίσης προκύπτουν ερωτήματα γιατί αποσιωπήθηκε η εξέλιξή της και δρομολογήθηκε η έναρξη λειτουργίας και των δύο σχολικών μονάδων.
Το θέμα της συγχώνευσης των σχολικών μονάδων Ομολίου και Στομίου έχει έντονο πολιτικό παρασκήνιο με δεδομένο ότι η συγχώνευσή τους, περιλαμβανόταν στις προτάσεις της τοπικής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας και κατ' επέκταση στην εισήγηση της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Θεσσαλίας.
Η εισήγηση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας, που είχε γίνει τον περασμένο Φεβρουάριο, μεταξύ άλλων προέβλεπε τη συγχώνευση του Δημοτικού Σχολείου Ομολίου με αυτό του Στομίου το οποίο από 2θέσιο προαγόταν σε 4θέσιο.
Όλως παραδόξως και ενώ όπως προαναφέρθηκε η συγχώνευση περιλαμβανόταν στην εισήγηση των τοπικών υπηρεσιών του ίδιου του υπουργείου Παιδείας, η τότε υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου έκανε αποδεκτή την εισήγηση στο ακέραιο με μοναδική εξαίρεση τα δύο εν λόγω σχολεία.
Μάλιστα η απόφαση της κ. Χριστοφιλοπούλου, είχε ανακοινωθεί στις 11 Απριλίου, παράλληλα δηλαδή με την προκήρυξη των (πρώτων) εθνικών εκλογών και χωρίς τότε να δοθεί, επισήμως τουλάχιστον, κάποια εξήγηση για το σκεπτικό της απόφασης η οποία, όπως προαναφέρθηκε, διαμορφώθηκε μετά τις εισηγήσεις των τοπικών υπηρεσιών, έπειτα από αίτημα του ίδιου του υπουργείου! Υπενθυμίζεται επίσης πως την ίδια περίοδο, η μοναδική απόφαση της κ. Χριστοφιλοπούλου για αναστολή της (πρώτης) απόφασης συγχωνεύσεων στον νομό, αφορούσε στις σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Γυμνάσιο – Λύκειο) του Μακρυχωρίου και των Γόννων.
Στη συγχώνευση οκτώ σχολείων της χώρας, δύο εκ των οποίων αφορούν στον ν. Λάρισας, προχώρησε αιφνιδιαστικά ο υφυπουργός Παιδείας Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, αναστατώνοντας εκπαιδευτικούς, γονείς και παιδιά.
Η απόφαση του υφυπουργού Παιδείας, αν και έχει ημερομηνία υπογραφής 4 Σεπτεμβρίου, έγινε γνωστή χθες όταν η σχολική χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει την περασμένη Τρίτη ενώ δηλαδή στο σχολείο έχουν τοποθετηθεί εκπαιδευτικοί, έγινε διανομή βιβλίων, κατανομή τάξεων και όλα όσα προβλέπονται για να ξεκινήσουν ομαλά τα μαθήματα.
Με την απόφαση του κ. Παπαθεοδώρου (με ΑΔΑ Β4ΘΕ9 – ΞΥ4) κλείνει άμεσα το Δημοτικό Σχολείο Ομολίου καθώς αφορά στο τρέχον σχολικό έτος ενώ προβλέπει τη συγχώνευση του 3θέσιου Δημοτικού Σχολείου Ομολίου με το 2θέσιο Δημοτικό Σχολείο Στομίου και τη δημιουργία ενός 4θέσιου Δημοτικού Σχολείου με έδρα το Στόμιο.
Εξέλιξη που προκαλεί τις αντιδράσεις γονέων και μαθητών του Ομολίου οι οποίοι, τονίζουν, μεταξύ άλλων, πως κλείνουν το σχολείο τους που έχει περισσότερα παιδιά (38) και τα οποία θα υποχρεωθούν να μετακινηθούν σε ένα Δημοτικό Σχολείο (του Στομίου) που αριθμεί 21 παιδιά.
Αν η απόφαση εκδόθηκε εν αγνοία των τοπικών υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας τότε προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα για τον σχεδιασμό του υπουργείου Παιδείας (τοποθετήσεις εκπαιδευτικών, μετα- φορά μαθητών κ.λπ.) με δεδομένο ότι ξεκίνησε η σχολική χρονιά. Αν έγινε εν γνώσει των τοπικών υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας τότε επίσης προκύπτουν ερωτήματα γιατί αποσιωπήθηκε η εξέλιξή της και δρομολογήθηκε η έναρξη λειτουργίας και των δύο σχολικών μονάδων.
Το θέμα της συγχώνευσης των σχολικών μονάδων Ομολίου και Στομίου έχει έντονο πολιτικό παρασκήνιο με δεδομένο ότι η συγχώνευσή τους, περιλαμβανόταν στις προτάσεις της τοπικής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας και κατ' επέκταση στην εισήγηση της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Θεσσαλίας.
Η εισήγηση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας, που είχε γίνει τον περασμένο Φεβρουάριο, μεταξύ άλλων προέβλεπε τη συγχώνευση του Δημοτικού Σχολείου Ομολίου με αυτό του Στομίου το οποίο από 2θέσιο προαγόταν σε 4θέσιο.
Όλως παραδόξως και ενώ όπως προαναφέρθηκε η συγχώνευση περιλαμβανόταν στην εισήγηση των τοπικών υπηρεσιών του ίδιου του υπουργείου Παιδείας, η τότε υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου έκανε αποδεκτή την εισήγηση στο ακέραιο με μοναδική εξαίρεση τα δύο εν λόγω σχολεία.
Μάλιστα η απόφαση της κ. Χριστοφιλοπούλου, είχε ανακοινωθεί στις 11 Απριλίου, παράλληλα δηλαδή με την προκήρυξη των (πρώτων) εθνικών εκλογών και χωρίς τότε να δοθεί, επισήμως τουλάχιστον, κάποια εξήγηση για το σκεπτικό της απόφασης η οποία, όπως προαναφέρθηκε, διαμορφώθηκε μετά τις εισηγήσεις των τοπικών υπηρεσιών, έπειτα από αίτημα του ίδιου του υπουργείου! Υπενθυμίζεται επίσης πως την ίδια περίοδο, η μοναδική απόφαση της κ. Χριστοφιλοπούλου για αναστολή της (πρώτης) απόφασης συγχωνεύσεων στον νομό, αφορούσε στις σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Γυμνάσιο – Λύκειο) του Μακρυχωρίου και των Γόννων.